De magie van nieuw leven

Jeugdgezondheidszorg

De magie van nieuw leven

Gina de Hoogh
Auteur Gina de Hoogh 31 januari 2019

Het is een druilerige maandagochtend als ik onderweg ben naar Linda en Bas. Hun dochter Jolie is geboren en ik heb de eer om als een van de eersten kennis te mogen maken met hun wereldwonder. Wanneer ik de hoek van de straat nader, zie ik de roze vlaggen al wapperend aan de buitenwand van de tussenwoning. Hoe dichter ik de woning nader, hoe meer roze ik zie.  "Wauw, deze mensen moeten wel overweldigend zijn door geluk" denk ik bij mezelf.

Wanneer ik aanbel, doet een stoere, 1 meter 92 hoge kerel met tattoos de deur open. ‘Mogguh, kom verder, koffie?’ Op deze maandagmorgen maak ik daar graag gebruik van. Mijn eigen kroost ( 2,5 jaar en 9 maanden) had zin in een feestje vannacht en dat eindigde later dan verwacht. 

Voordat ik plaatsneem aan de keukentafel, werp ik een blik door de woonkamer. Daar ligt ze, in een box vol roze knuffels en speelgoed, lekker knus en bijna onzichtbaar in haar zwart/wit afstekende babynestje. Ik voel de warmte van een trotse moeder in mijn nabijheid. 

Op dat moment weet ik nog niet dat dit ogenschijnlijk niet alleen vermoeidheid is

 "Mooi is ze, hè," zegt Linda. Ik knik en feliciteer haar met haar dochter. We gaan aan de keukentafel zitten. Zij tegenover mij, quasi nonchalant in haar joggingpak met haar just out of bed-look. Ik weet uit ervaring hoe vermoeiend die eerste gebroken nachten zijn. Op dat moment nog niet wetende dat dit ogenschijnlijk niet alleen vermoeidheid is. 

Shit, heb ik iets verkeerds gezegd?

We raken aan de praat en aangezien Jolie het tweede kindje is van Linda en Bas, skip ik al gauw de volledige uitleg over het consultatiebureau. Deze ouders weten wel waarvoor ze bij ons terecht kunnen. We gaan gauw verder en spreken over de zwangerschap en bevalling. Hoe meer Linda hierover vertelt, des te meer zie ik haar geluk omkeren in verdriet. Shit, heb ik iets verkeerds gezegd? 

Maar nee, met mijn vraag heb ik een gevoelige snaar geraakt. Linda vertelt dat de laatste vijf weken van haar zwangerschap een hel waren. Ze heeft namelijk te horen gekregen dat haar vader alvleesklierkanker heeft. De enige kans die haar vader heeft om te overleven is een operatie. En zelfs deze operatie, die veel risico's met zich meedraagt, is geen garantie. 

Mijn professionele rol maakt plaats voor mijn persoonlijke ik

Ik krijg kippenvel en mijn professionele rol maakt even plaats voor mijn persoonlijke ik. Ik denk terug aan de vader van mijn moeder, die vijf weken stierf na de geboorte van haar zoontje. Leven en dood staan in ons leven vaak zo dicht naast elkaar. De tranen biggelen inmiddels over Linda's wangen en ook die grote, stoere Bas heeft het zwaar. 

Ze hebben er als ouders voor gekozen om Jolie eerder ter wereld te laten komen, zodat ze nog kennis kon maken met haar opa. En die ontmoeting lijkt hem veerkracht te hebben gegeven, want hij overleefde de operatie, misschien wel een beetje dankzij de kleine Jolie. Alsof ze in de gaten heeft dat we het over haar hebben, opent het meisje haar ogen. Zodra Linda haar bij haar neemt, maken haar tranen plaats voor een brede glimlach en een sprankeling in haar ogen. Wederom krijg ik kippenvel, dit is de magie van een nieuw leven. Een nieuw leven dat hoop geeft wanneer een oud leven aan zijn einde lijkt te komen, maar in dit geval is er een dubbel happy end.

We praten nog even door, nu over de liefde die de ouders voor dit kindje voelen, de warmte die ze ondanks hun zorgen kunnen bieden. Twee bakjes koffie en een indrukwekkend verhaal verder, sluit ik mijn laptop af met de vraag of Linda en Bas het goed vinden dat ik later deze week nog even terugkom om Jolie te wegen en te checken of ze genoeg bijkomt. Een nieuw leven is immers net zo fragiel als een oud leven en ik hoop dat Jolies opa bij mijn volgende bezoek nog steeds deelgenoot is van het nieuwe leven van zijn kleindochter.

Auteur

Gina de Hoogh

Van een pasgeborene tot een driftige peuter, van borstvoeding tot strijd aan de eettafel. Graag neem ik je mee in mijn werk als jeugdverpleegkundige waarin ik dagelijks betrokken ben bij een van de meest bijzondere doelgroepen in onze samenleving.